De laatste dag van 2017...

Zo, daar zijn we dan op de allerlaatste dag van 2017. De laatste uren van dit jaar zijn ingegaan en wij zitten ook deze dagen, net als met kerst, in Duitsland. We hebben geen speciale plannen vandaag maar genieten gewoon lekker van onze vakantie. Oud & nieuw vieren we dus niet uitgebreid met vuurwerk, oliebollen en heel veel mensen. Dit jaar vieren we oud & nieuw met zijn drietjes in de caravan in Duitsland. Geen oliebollen helaas. Maar vast een hoop vuurwerk om ons heen.

Wat ons op is gevallen is dat er zowel in Polen, als Tsjechië en Duitsland haast geen vuurwerk overdag wordt afgestoken. Dat is zo lekker! Thuis in Nederland begint het al een paar maanden voor oud & nieuw en dat is soms zo irritant! Een beetje respectloos ook naar alle mensen die er last van hebben of waarvan hun spullen worden vernield middels vuurwerk. Dat is hier gelukkig heel anders en wat is dat lekker zeg. We gaan daarom gewoon weer als vanouds een lekker stukje wandelen.

Het is vandaag niet heel mooi weer. Het is bewolkt en regent af en toe een beetje. Niet heel hard maar van die vieze miezerregen. We hebben een wandelpad gezien net bij de camping en lopen hier naartoe. Het is een modderig pad wat af en toe in een blubberpoel overgaat maar het is een lekker pad om te lopen. Het is een hele mooie omgeving met veel groen. Veel bomen. We genieten lekker van de natuur. Er is tussendoor niet heel veel bijzonders te zien. We lopen het 'lange' pad om het meer heen wat langs de camping ligt. Het is een pad van ongeveer 7,5 kilometer en dus goed te doen.

We horen in de verte steeds een treintje. Er schijnt hier ergens een smalspoor te liggen en Erik wil deze uiteraard graag even zien. We lopen en lopen, we horen het treintje stoom af blazen maar helaas zien we hem nergens. Zelfs het spoor is nergens te bekennen. Dat is even balen!  We lopen nog steeds het rondje en het is net als thuis. Genieten van de natuur maar verder heel normaal en niet bijzonder. Beetje jammer is dat eigenlijk wel. We hadden er wel iets meer van verwacht. Na een tijdje lopen komen we terug bij de camping en gaan we gezellig even lunchen met de beentjes omhoog. Niet voor lang natuurlijk want de verveling begint in te slaan...

Jessica had een paar boekjes van de omgeving meegenomen bij de receptie tijdens het inchecken. In één van die boekjes werd het klooster van Oybin genoemd. Op de plaatjes ziet dit er zeer interessant uit en lijkt ons wel een bezoekje waard. Oybin is zo'n 20 minuutjes rijden met de auto en dus goed te doen. We moeten wel opschieten want ze sluiten om 16.00u volgens het boekje. We pakken onze spulletjes en lopen naar de auto om naar Oybin te rijden. We komen niet veel later aan en zoeken een parkeerplaats in de buurt. Het blijkt een klein stukje lopen te zijn door het dorpje en vervolgens moeten we een lange trap naar boven volgen om aan te komen bij de ingang. Yes, we zijn er! En natuurlijk heel benieuwd wat we zien... Het enthousiasme is van korte duur als een aantal mannen aangelopen komt vanaf de ingang en zegt dat ze gesloten zijn. Lekker dan! Hebben we heel die lange trap voor niets gelopen... hahaha. 

We lopen via de andere kant naar beneden. Dat hadden we beter niet kunnen doen. Zo goed en schoon als de trap aan de andere kant was, zo slecht is hij aan de andere kant. Glibberig van de sneeuw en het ijs en daarbij ook nog vol met blubber en blaadjes. Jippie. Wat hebben we dat goed uitgekozen, not! We lopen via het dorpje nog even naar het treinstationnetje hier wat er ontzettend schattig uit ziet. Erik wil nog even wachten tot het treintje komt maar na een poosje wachten is hij er nog steeds niet. Dan maar even kijken of we tijden kunnen vinden. Ja, gevonden! Dat was snel. Maar helaas moeten we nog 40 minuten wachten tot het treintje komt. Zoveel geduld hebben we niet. Jullie kennen ons inmiddels en dat was te verwachten natuurlijk. Dus terug naar de auto en naar de camping.

Weer terug bij de camping, snacken we wat en kijken we wat tv. We zijn wel een beetje in een luie modus. Vooral Jessica en Milo, die willen gewoon even chillen. Rond zessen eten we weer wat lekkers. Die pepersteak was lekker peperig hè Erik? Hahaha. Dan maar een Duits biertje om die hete pepertjes weg te spoelen. Nu snel met Milo uit voor alle vuurwerkgekte lostbarst. Of toch niet?

Het is de hele avond redelijk rustig. Er wordt hier weinig vuurwerk vooraf afgestoken en dat vinden wij helemaal prima en Milo natuurlijk ook. We kijken heel saai de meest gekeken programma's en vallen beide tussentijds nog in slaap ook. Jessica schrikt wakker van wat vuurwerk en dacht dat het al twaalf uur was dus maakte ze Erik snel wakker. Maar nee, het was pas een uur of half tien. Jemig, wat zijn wij lui en saai vandaag. En dat met oud & nieuw! Shame on us.

De rest van de avond blijven we gelukkig wakker. Het vuurwerk wat tussendoor wordt afgestoken doet Milo gelukkig niets. Die blijft lekker chill op bed liggen en kijkt af en toe even op. We kijken op tv mee hoe er overal in Nederland oud & nieuw wordt gevierd en vinden het wel een beetje jammer dat we het daar missen. Het sfeertje, de mensen en de gezelligheid. Maar... vakantie is natuurlijk ook heel leuk!!

Het aftellen is begonnen.... 60, 59, 58 en zo door tot 0! Wat een feest op tv en ook hier barst het vuurwerk los. Een prachtig gezicht om te zien. Zo lekker warm binnen vanuit de caravan. Erik loopt nog even naar buiten en geniet daar van al het moois wat hier de lucht in gaat. Niet veel harde knallen maar vooral siervuurwerk. Echt helemaal prima.

We wensen jullie allemaal een fantastisch nieuwjaar vol mooie momenten om te koesteren en natuurlijk een jaar in goede gezondheid. Dat we er met zijn allen weer een prachtjaar van mogen maken.

Liefs, Erik, Jessica & Milo