Op naar een nieuw land...

27 december 2017 - Groß Leuthen, Duitsland

Vandaag hebben we weer een reisdag voor de boeg. Een nieuwe camping op het oog en een nieuw land die we gaan bezoeken. We reizen door naar Polen! Erik heeft thuis al een camping gezocht vlakbij het Reuzengebergte. Dit schijnt echt prachtig te zijn. We ontbijten rustig, laten Milo uit. Dat riedeltje kennen jullie inmiddels vast wel maar ik heb toch een pagina te vullen dus schrijf ik het toch.

De spulletjes zijn weer ingepakt, de afwas is gedaan en we zijn klaar voor vertrek. De coordinaten staan goed en daar gaan we dan. Een nieuwe reis maar gelukkig kort. Het is ongeveer 240 kilometer rijden en dat is voor ons een eitje. Of toch niet?

In Duitsland rijdt alles lekker door. Fijne en goede wegen en niet veel verkeer. We zien onderweg beduidend meer mensen buiten de deur. Die hebben we afgelopen dagen eigenlijk niet gezien. Geen kip op de weg, alles donker en zelfs geen lampjes voor de ramen. Best gek eigenlijk als je bedenkt dat het kerst is. Dan verwacht je toch juist lampjes en mensen op straat?! Maar nee, hier niet. Gelukkig is dat nu weer anders. Na een half uurtje rijden komen we bij de eerste supermarkt terecht en hier stoppen we even om boodschappen te doen. Zoals jullie gelezen hebben was het avondeten van de afgelopen dagen niet om over naar huis te schrijven en dat gaan we vanavond dus even goedmaken! We hebben een lekker stukje kipfilet gehaald, groenten en aardappeltjes. Dat wordt smullen!

We vervolgen onze reis richting Polen en het duurt nog best even voor we bij de grens zijn. We merken het meteen wanneer we de grens over zijn. Jemig wat een slechte wegen! Echt serieus, dit is niet normaal!! Wij maar denken dat de wegen in Belgie slecht zijn. Nou echt niet dus. Vergeleken met Polen rijdt dat zo soepel als een goed geoliede auto. Maar goed, het schijnt maar 13,5 kilometer te zijn dus even geduld voor het beter wordt misschien? NEE!!! Ook niet. We dachten even dat de weg goed te doen was maar helaas. Na een hele kilometer weer terug bij af. Echt zo slecht. We hebben zo’n 50/60 kilometer lang maar 50km/u kunnen rijden en dat was eigenlijk al te hard. De eerste de beste afslag die we konden nemen hebben we dan ook genomen en wat een verademing. Een weg die lekker rijdt. We dachte dat heel Polen zo zou zijn als in het begin maar gelukkig was dat het niet en rijden we nu op een prima weg. Wat betonplaten tussendoor en die voel je ook maar dit is acceptabel en rijdt prima zo.

Na een paar uurtjes te hebben gereden zijn we dan eindelijk aangekomen bij de camping. Het is nog wat kaal maar er staat een gigantische blokhut midden op het terrein. We kunnen hier nergens stoppen om ons te melden dus rijden meteen een rondje en parkeren de auto met caravan maar alvast op een plekje en lopen samen naar de receptie. De vriendelijke dame aldaar spreekt geen Engels en ook geen Duits. Dat wordt weer handen- en voetenwerk maar dat werkt altijd. We geven aan dat we een paar nachtjes willen blijven maar dat we nog niet weten hoeveel precies. Dat weten we vaak na de eerste nacht wel. Geen probleem. We krijgen instructies en gaan onze weg. Nu eerst snel naar het toilet want na al dat gehobbel moeten we ineens wel heel nodig. We checken beide meteen even de douches en die zijn heel gezellig. Je douched nog net niet gezamenlijk net als in de sportschool maar achter een muurtje met een touwtje die je kunt spannen om aan te geven dat die douche bezet is. Weer een nieuwe ervaring rijker.

Weer terug bij de caravan maakt Jessica een overheerlijk broodje ei en installeert Erik de schotel zodat we ook vanavond weer heerlijk tv kunnen kijken en dat blijkt Ons uitzicht vandaagnodig want jemig wat begint het in ene hard te waaien. De schotel waait haast weg, zo hard waait het. Ook in de caravan voel je de wind. Niet de kou maar de caravan wiebelt als een malle. Dat wordt extra versteviging aanbrengen zodat de caravan wat stabieler staat. Dit helpt wel iets maar bewegen doet hij nog en hoe. Dat wordt een bewegelijk nachtje ben ik bang maar dat zien we vanavond wel weer. Verder zullen we niet veel doen ben ik bang. Het waait echt te hard gewoon. We gaan straksjes heerlijk van ons diner genieten, een stukje lopen met Milo en heerlijk op de bank hangen en televisie kijken, net als thuis.

Fijne avond luitjes!

Foto’s