Dag 19 - Eilandbezoekje...

We zijn weer eens vroeg wakker voor ons doen sinds een tijdje. Al voor achten. En dan al bezig met wat we vandaag eens zullen doen, althans Jessica dan. Erik kijkt het nieuws vanuit bed en Jessica checkt het internet of er nog iets leuks in de buurt te doen is. Dit is immers onze laatste echte genietdag voor we weer terug naar Nederland vertrekken. Ze heeft wellicht iets gevonden, een eilandje hier aan de overkant. Je kunt dan via een boot hier naartoe varen maar..... kan de hond mee?? Dat is vaak de grote vraag hier in Spanje! Na wat gezoek op internet staat dat honden gewoon mee mogen op de boot, dat is mooi. Nu weten we wat we vandaag gaan doen, maar uiteraard wel weer goed voorbereid want we hebben geen idee wat er op dat eiland is. Ja veel restaurants hebben we gelezen en weinig tot geen schaduw... Nou ja, we zien ook wel.

We stappen rond negenen uit bed en doen het dagelijkse rondje met Milo. We ontbijten wat, pakken dit keer twee tassen in en gaan op pad. We willen met de boot van 11:00u mee dus dat gaat prima lukken. We rijden richting de haven en zien de parkeerplaats al. Snel even parkeren en nog op zoek naar een geldautomaat. We verwachten dat we daar wel cash nodig hebben. Na een kleine tien minuutjes lopen zien we een bankje en pinnen wat geld. Nu weer snel terug naar de haven. We willen de boot niet missen anders moeten we een uur wachten!

Terug bij de haven pakken we de tassen uit de auto. Zo lang we die niet nodig hebben doen we ze ook niet om, scheelt weer wat gewicht natuurlijk ;-). We lopen richting de kassa's waar ze je overal proberen binnen te lokken. Een dame schreeuwt; 'big boat', 'big boat'. En de man aan de andere kant zegt rustig; 'onze boot vertrekt in tien minuutjes'. En, dat is nog een watertaxi en dus sneller ook. De keuze is voor ons snel gemaakt. In de grote boot kun je via een glazen bodem naar de visjes kijken maar we hebben ook gelezen dat veel mensen ziek worden tijdens dit tripje. En dan nog, we willen naar het eiland en zo snel mogelijk. De watertaxi dus. Het tripje kost ons tien euro per persoon, normaliter rekenen ze dit voor kinderen dus wij zijn allang blij. We lopen richting de rode kleine boot en zoeken een plaatsje. Milo is wat onrustig en zoekt een plekje. Hij wil het liefst tussen ons in maar dat zit niet echt.

In ene bedenkt Erik dat hij zijn telefoon niet kan vinden. O nee, wat nu? Hij doorzoekt zijn hele tas en kan hem niet vinden. Zal ik hem bij de kassa hebben laten liggen? Of in de auto? Ga snel zoeken dan zeg ik. Hij stapt van de boot af en rent naar de kassa. De boot vertrekt inmiddels al snel. Na een klein tijdje komt hij terug. Nee, nergens. Ik kan hem niet vinden. Ik vraag nog of hij al zijn zakken in de tas heeft doorzocht want dat zijn er nog al wat. En ja hoor, in een zijvakje. Erik opgelucht en net op tijd. De mannen van de boot komen ons halen want we moeten opstappen bij een andere boot. Oke, dan doen we dat even.

Nadat iedereen is overgestapt naar het gele bootje vertrekken we al snel. Yes! Karren met die hap. De haven uit varen we nog rustig maar als we op open water zitten vaart hij wel door. Het is best woest dus we gaan nog niet eens zo heel hard. Binnen twintig minuutjes varen komen we aan bij Tabarca. Prachtig hoor en niet zo heel groot. We lopen eerst richting het stadje. Er zijn inderdaad veel restaurants, kledingwinkeltjes en wat souvenirwinkeltjes. Dat komt goed uit want we willen nog iets leuks meenemen voor thuis. Via het stadje lopen we langs de kust naar een klein strandje. Hier laten we Milo even lekker van het water genieten. Bovenaan staat veel politie en het lijkt wel alsof ze een inval doen. Beetje vreemd maar hier beneden bij het water hebben we er gelukkig geen last van :-).

Als we het dan eindelijk zat zijn trekken we Milo maar weer eens op het droge. We willen het eiland wel even verder gaan verkennen We vervolgen het pad en lopen nu richting het strand. Honden zijn hier uiteraard niet welkom dus gaan we maar eens naar de andere kant van het eiland. We hebben overal een prachtig uitzicht en maken dus ook wat foto's. Na een tijdje zien we een klein paadje naar beneden en oh oh wat heb je hier een mooi uitzicht. Prachtig! We zitten hier op een strandje met zijn drietjes, geweldig! Er is gewoon helemaal niemand anders hier. Echt top! We lunchen wat op deze prachtige plek en vervolgen daarna onze weg. We checken nog even hoe laat de boot terug vaart want die willen we niet missen natuurlijk. De boot vertrekt om 13:30u en daarna pas weer om 16:30u. Dat is een best verschil! We willen de boot van 13:30u terugnemen en dat moet makkelijk lukken gezien het nu rond twaalven is. Maar voor we teruggaan moeten we nog even een souvenirtje scoren! We lopen het hele eiland rond langs een begraafplaats, wat uitzichtpunten en veel dode cactussen. Op richting het stadje. En, gelukkig zijn we nog op tijd. We halen een leuk souvenirtje en lopen vervolgens maar weer naar de haven.

Poeh, 13:00u pas! Dat hebben we nog snel gedaan. Was er niet nog een museum waar we even naar binnen kunnen? Ja, die is er maar... honden zijn niet toegelaten. Dat hadden we al wel verwacht want in Nederland mogen ze volgens mij ook niet naar binnen. Soms heb je dat gewoon. Dan maar naar de haven en wachten op de boot. Er ligt een dame op een bankje daar, die ziet er niet echt fris uit en zal waarschijnlijk (zoals het er naar uit ziet) een zonnesteek hebben. Hmm... Ze hebben nog water dus dat hoeven we ze niet aan te bieden. Even afwachten. Er loopt wat familie heen en weer en toch komt er op een gegeven moment een arts mee. Deze luistert wat en geeft haar een prik in d'r bil. Ben benieuwd wat ze heeft en heeft gekregen. Beetje vreemd allemaal. Ze mag ook niet mee op onze boot die al snel aan komt varen. We stappen op en varen nu, met wat rustiger vaarwater, terug naar de haven van Santa Pola.

Na een kwartiertje zijn we alweer in de haven aangekomen en gaan we met de auto terug naar de camping. Dat was weer een mooie dag. Oke, de dag is nog niet helemaal voorbij maar we willen alvast wat inpakken voor morgen. Dan kunnen we op tijd op pad! Terug bij de caravan ruimen we dus alvast wat op. We pakken de voortent alvast in en alles wat op zijn plekje kan, zetten we op zijn plekje. We hebben voor vijven eigenlijk alweer alles wat ingepakt kan worden ingepakt. Lekker hoor, dat scheelt morgen een hele hoop gedoe. We moeten alleen de stoelen morgen nog in de caravan zetten en dan kunnen we al op pad. Lekker, maar toch ook niet. Het is hier uiteraard heerlijk maar ik mis Nederland toch altijd wel. Erik niet hoor, die vindt het hier fantastisch en kan hier nog wel een aantal maanden blijven...

Wij genieten nog even van onze heerlijke laatste avond hier in Zuid-Spanje en zullen waarschijnlijk geen verhaaltjes meer schrijven. Misschien ook wel, maar die volgen dan van het weekend. Bedankt voor het lezen en tot ons volgende avontuur!

Liefs Jessica, Erik & Milo