Dag 1 - Een goed begin...

5 september 2015 - Spaarndam, Nederland

Hallo luitjes! Leuk dat jullie ons (weer) volgen. We hopen er opnieuw een leuk avontuur van te maken. We gaan dit keer niet naar het Noorden maar naar het Zuiden. Waarheen precies is nog niet bekend. We zien wel waar we belanden...

Het is vandaag zaterdag en we hebben eindelijk vakantie. Nog voor de wekker worden we wakker. Het is 04:45uur en dus nog erg vroeg...gaap. We hebben nog wat dingetjes in te pakken dus besluiten we meteen maar uit bed te gaan en ons nuttig te maken. Milo heeft inmiddels ook door wat er gaat gebeuren en piept als een malle. Hij is vast bang dat we hem vergeten ;-).

We hebben de meeste spullen al klaar gezet in de gang en dit hoeven we nu alleen nog in te laden, scheelt weer een hoop tijd. Milo gaat als eerste in de auto, dan is hij weer rustig. Voor de rest hebben we inmiddels de hele kofferbak en achterbank vol staan met spullen. Nog even een laatste check en we kunnen op pad! Het is een kwartiertje rijden naar Erik zijn werk, waar de caravan staat. Onderweg kom ik er achter dat we de insuline van Erik zijn vergeten, oops! Niet heel handig. We moeten dus alsnog langs huis om dat op te halen want zonder insuline zijn we snel weer thuis ben ik bang. Na wat gevloek hebben we inmiddels de meeste spullen van de auto naar de caravan verplaatst en heeft Milo de hele achterbank voor zichzelf, mét privé airco ook nog! Wat wil een hond nog meer?! Snel terug langs huis en de insuline pakken. Voor de zekerheid ook nog een laatste check of alle stekkers e.d. eruit zijn en hoppa weer snel op pad. Op naar het Zuiden...

Rond half acht begint het zonnetje te schijnen, dat is een mooi begin van de vakantie dacht ik zo. Nu maar hopen dat we deze de komende drie weken niet uit het oog verliezen. Het hoeft niet heel warm te zijn, maar het is wel zo lekker als je in je korte broek kunt lopen toch? De reis loopt voorspoedig en de auto met een beetje extra powerrrrr doet het erg goed met caravan. Of we ver komen vandaag? Dat denk ik niet. We zijn beide nog een beetje brak dus we doen het lekker rustig aan. We zien wel waar we stranden.

Het is nog geen acht uur en zoals de reis zo voorspoedig liep, eindigt hij nu.... We staan met pech op een heel vervelende plek op de vluchtstrook. Nog net voor Breda. Dat hebben wij weer. Het dashboard doet een beetje vreemd en geeft allerlei foutcodes aan (wel handig zo'n auto die alles wat mis is aangeeft). Erik zet de auto heel even uit en start de motor opnieuw, wellicht verhelpt dit het probleem. Maar nee, hij geeft nog steeds een aantal foutcodes aan. De accu wordt niet bijgeladen en de stuurbekrachtiging werkt ook niet meer. Verder rijden is dus geen optie. Erik belt de ANWB en legt het probleem voor. Hij meldt meteen dat hij denkt dat het de dynamo is. Om onze precieze locatie te achterhalen mag ik nog even snel naar het hectometerpaaltje lopen om te kijken waar we precies staan. Heel vervelen, die plek waar we staan. Dat was de ANWB wel met ons eens. Ze heeft er een spoedje van gemaakt en zegt ons dat er binnen 20 minuten hulp aanwezig zal zijn.​

Na ongeveer 20 minuutjes komt de vriendelijke ANWB'er ons inderdaad te hulp schieten. Onze redder in nood! Hij merkt op dat we inderdaad op een enorm vervelende plek staan en het duurt dan ook even voor hij zelf de auto uit kan stappen. Hij komt naar ons toe, stelt zich netjes voor en hoort het probleem aan. Snel de motorkap open en eens kijken. Hey, wat nu? Nog een ANWB... Dat wordt nog gezellig op de vluchtstrook zo. Deze tweede meneer schiet zijn collega te hulp en houdt het verkeer goed in de gaten wanneer de andere man onder de motorkap bezig is. Hij zet een noodaccu bij de voorstoel en sluit deze aan. De tweede meneer heeft inmiddels met Rijkswaterstaat o.i.d. gebeld en die heeft de matrixborden op 70 gezet. Wel zo veilig. De ANWB besluit dat ze hier weinig voor ons kunnen betekenen en dankzij die poweraccu kunnen wij in elk geval weer een stukje vooruit. We rijden achter de ANWB aan naar het Servicepunt in Breda. Zij zouden ons mogelijk kunnen helpen aan een nieuwe dynamo. Want dat is inderdaad waarschijnlijk het probleem.



Rond 09:0​0u komen we aan bij het Servicepunt in Breda. Deze is helaas pas om 10:00u open dus we moeten nog eventjes wachten. Tussentijds komt de tweede vriendelijke ANWB'er op het Servicepunt met een ander pechgeval en biedt ons een kopje koffie en thee aan. Dat gaat er wel in! Niet veel later komt de beste man die werkzaam is op het Servicepunt en we rijden achter hem aan het terrein op. Even de caravan afkoppelen en de bank op. Deze man checkt alles voor de zekerheid en denkt ook (gelukkig) dat het alleen de dynamo is. Nu nog maar hopen dat ze deze op voorraad hebben... En ja, hij heeft er een aantal op voorraad. Maar eerst moet de oude eruit zodat deze met de nieuwe vergeleken kan worden. Na lang sleutelen en een zware bevalling komt de oude dynamo eruit. Gelukkig hebben ze een nieuwe die overeenkomt met de oude. Hij checkt die nieuwe nog even en hoort een rare tik... Ja fijn, het zal mee zitten vandaag! Omdat we nog een hele reis te gaan hebben durft hij deze niet te monteren. Hij kijkt nog even verder in het magazijn en vindt gelukkig nog een dynamo die vrijwel identiek is op één extra aansluiting na. Wat deze precies voor functie heeft is hem niet bekend. Dat wordt bellen en checken... Een poosje verder heeft hij groen licht en kan de nieuwe dynamo erin gezet worden. Erik helpt, net als met het eruit halen, opnieuw met het monteren. Heeft hij ook weer wat te doen. En buiten dat kunnen we dan ook weer sneller op pad!

We zijn inmiddels vier uur verder als de auto weer helemaal up and running is. Eindelijk!!! Wat heeft dat een tijd geduurd. Nog even snel betalen en gaan met die banaan. We hebben nog heel wat in te halen!

Rond 17:00u rijden we dan eindelijk Luxemburg binnen en hier gaan we natuurlijk even tanken. Diesel kost hier nog geen eens €1,00 de liter! Altijd fijn. Kunnen we de kosten van de dynamo weer een beetje terugverdienen :-). We hebben besloten deze avond op een doorreiscamping te overnachten. Het is niet veel soeps, maar ach. Zo lang we maar kunnen slapen. Het sanitair e.d. is niet om over naar huis te schrijven maar gelukkig hebben we ons eigen toiletje bij ons. We zetten de caravan op zijn plekje en besluiten een lekker rondje met Milo te lopen. Via een weggetje en een bruggetje lopen we een soort bos in. Lekker voor Milo en ook wel voor ons. Even de benen strekken! Weer terug op de camping maakt Jessica wat eten klaar. Heerlijke macaroni met smac! Dat gaat er zeker in. Het enige nadeel nu is dat de hele caravan stinkt naar UI!!! Gatverdamme. Luchten gaat helaas ook niet want het regent inmiddels, beetje jammer weer. Na het eten laten we Milo nog een keertje uit en lopen dan langs een groot hek dat is beveiligd met camera's.... Benieuwd wie hier zijn huisje heeft. Een stukje verder nog zien we een enorme oprijlaan die beveiligd is met wel drie camera's. Die hebben er werk van gemaakt! Zal vast iemand met veel centjes of bekendheid wonen. Wie het weet, mag het zeggen! Snel terug naar de caravan en nog even chillen. Het was immers een lange en onverwachte dag.

Truste en tot morgen.

Foto’s

1 Reactie

  1. Cocky:
    7 september 2015
    hoi buurtjes, weer lekker leesvoer onderuit op de bank. Deze week dus niet naar de bibliotheek.
    Groetjes,
    Cocky