Dag 9 - Tijd voor een wandeling!

Het is vandaag alweer zondag en de tijd vliegt voorbij. We hebben nog steeds twee weken te gaan en hopen dat die iets minder snel voorbij gaan… Erik kan zich prima aan het tempo aanpassen hier, Jessica wat minder. Die heeft wat meer moeite met het rustig aan doen etc. Dat zit niet in de aard van het beestje zullen we maar zeggen. We moeten deze ochtend boodschappen doen want het brood is oud en bijna op. Hier in het dorpje zit niet een echte supermarkt maar alleen iets kleins waar je je basisboodschappen kunt halen. Wij willen toch iets meer keus en gaan even snel online om te kijken wat er in de buurt is en eentje die dan ook nog open is op zondag. Dat blijkt een Aldi te zijn hier niet ver vandaan. We ontbijten snel en laten Milo uit. Om 10:00u is de supermarkt open en rond die tijd stappen wij in de auto om op pad te gaan. Vijf minuutjes later zijn we er al. Even snel de (snel)weg op en je bent er al bijna! Goed om te weten dat er een aardige supermarkt zo dichtbij is.

We laden het karretje vol, rekenen af, laden alles in en rijden terug naar de caravan. Volgens mij zijn we nog geen half uur weggeweest.  Nu eens kijken wat we gaan doen vandaag. Jessica schrijft nog even snel het verhaal van gisteren en zet deze online. Ondertussen is ze aan het kijken naar wandelroutes in de buurt. Ze heeft er ééntje gevonden die je vanaf de camping kunt lopen. De gevonden route is zo’n negen kilometer en dat is met deze hitte meer dan voldoende. Erik heeft er ook wel oren naar en we besluiten de route gewoon te gaan lopen. Hij zet de coordinaten in de GPS en ondertussen pakken we de tas. We nemen genoeg water en ook wat eten mee voor onderweg. Als het een beetje tegen zit hebben we in elk geval weer genoeg bij ons. Helemaal ingepakt en wel gaan we op pad en natuurlijk gaat Milo met ons mee.

Als eerste lopen we de camping af naar het wandelpad wat achter de camping bij het smalspoor ligt. Deze hebben we al eerder gezien en een stukje gelopen. Het blijkt dat we dit pad niet moeten volgen maar direct steil omhoog worden geleidt. Jippie, altijd een leuk begin! Als het hier maar bij blijft dan want in deze hitte trek ik het echt niet om veel van dit soort stukken te lopen. Dat is gewoon niet gezond haha. Het steile pad blijft maar omhoog lopen en we stoppen geloof ik wel een keer of vier. Eén van die keren heeft Erik zijn broekspijpen afgeritst want het was toch best warm… Ja, dat had Jessica al wel verwacht dus die liep al in een korte broek. Eenmaal boven aan gekomen lopen we in een soort fruittuin. Lekker groen, allemaal boompjes en een huisje in de verte. We blijven het pad volgen die overigens erg duidelijk was, lekker makkelijk en niet te veel nadenken. Prima dus.

Na enige tijd te hebben gelopen horen we water kletteren en dit wordt steeds luider. Zullen we al bij de stuwdam zijn? Nee, dat helaas niet. Wel bij een groot meer. Milo trekt Erik naar het water en duikt er direct in. Hij neemt een paar slokken en zwemt een stukje (Milo dus). Erik is gelukkig droog gebleven. Na een paar minuutjes lopen we terug naar het pad en vervolgen we onze weg. We zien in de verte de stuwdam al en lopen hier recht op af. Wat een enorm ding! We kijken wat rond, nemen wat foto’s en lopen uiteindelijk de stuwdam over. Net na de dam is een grote parkeerplaats en allerlei picknickmogelijkheden. Wij besluiten even rustig te gaan zitten en wat te eten en drinken. Daar zijn we wel aan toe. De helft van de wandelroute hebben we er nu op zitten en na ons rustmomentje vervolgen we onze weg. We lopen een stukje via de weg en worden dan naar rechts geleidt. Weer omhoog, nee he!! Er blaffen wat honden naar ons die in een enorme tuin rondlopen. Die hebben genoeg wandelruimte zullen we maar zeggen en het huis is ook niet echt klein te noemen. We lopen nu op een stadje af en worden naar een bruggetje geleidt. We komen bij een riviertje en laten Milo opnieuw even afkoelen. Dat vindt hij lekker en wij genieten ervan om hem blij te zien.

Na wat te hebben rondgedartelt lopen we maar weer verder. Omhoog via het trappetje en de brug over. Althans… we dachten dat dat het pad was, maar nee. We moesten het riviertje volgen. We lopen dus opnieuw via het trappetje naar het riviertje en volgen een stenen pad. Op sommige plaatsen blijkt deze best glibberig te zijn. Vandaar de kettingen aan de rotsen wand.  We moeten het riviertje een aardig stukje blijven volgen en doen dit dan ook braaf want ja, zo zijn wij nu eenmaal ;-).
Het pad leidt ons opnieuw door een soort fruittuin en we eindigen bij een fonteintje. Hier zijn twee personen een enorme hoeveelheid flessen met water aan het vullen. Dat zal vast heel schoon water zijn dan. Wij proberen het maar niet want je weet maar nooit… We hebben immers geen zin om ziek te zijn tijdens de vakantie. Dat komt wel weer als we werken haha. We hebben nu het grootste deel van de route erop zitten en zijn op bekend terrein volgens Erik. Het duurt altijd even voor ik dat door heb maar ja, het is bekend terrein. We hebben dit stukje gisteren ook gelopen toen we naar de waterval zijn gelopen. Via weer een steil pad lopen we onder het spoor door om vervolgens weer steil omhoog te moeten lopen en de weg over te moeten steken voor we bij de camping zijn… Maar, we hebben het gehaald! Moe als we zijn puffen we nog even uit aan de kant van de weg. Het stuk op de camping naar onze plaats is namelijk weer steil omhoog. Het zit ons niet mee vandaag ;-). Na wat geheig en gepuf komen we bij de caravan aan en is het tijd om wat te relaxen.

De rest van de middag, of nouja van wat er nog over is, doen we eigenlijk niet zo veel. Het is inmiddels 30 graden en veel te warm om nog iets actiefs te gaan doen. Voor de wandelroute de we hebben gelopen was eigenlijk al te warm. Net iets na half zeven oppert Erik dat het niet eens tijd is om te gaan eten. Eigenlijk hebben we nog geen honger maar je moet toch wat eten. We besluiten wat kippetjes op het vuur te gooien, een lekkere salade en een stuk brood erbij en klaar. Niet veel maar toch genoeg. Geen zin in aardappels vandaag, die eten we al genoeg! Na het eten wassen we de vaat, hoera, en laten we Milo uit. Die is blijkbaar zo moe dat hij snel zijn behoefte doet en vrijwel direct rechtsomkeer maakt om terug naar de caravan te lopen. Dat vinden wij niet erg! Tijd om te relaxen en dat gaan we ook zeker doen.

Bedankt voor het lezen en een fijne avond gewenst luitjes.