Tijd voor het laatste verhaal!

Ja, dat was het dan alweer bijna. De vakantie zit er bijna op! We hebben gisteren eigenlijk niet zoveel gedaan. We hebben de camper wat opgeruimd, lekker met Milo gewandeld want het gaat steeds beter met z'n pootje en we hebben vooral weinig gedaan. Even tot rust komen voor de laatste lange rijdag.

Net iets voor de lunch rijden we alvast richting de haven van Oslo waar we vanavond de boot zullen pakken. We 'verkennen' de boel alvast een beetje en kijken of er nog iets leuks in de buurt is wat we kunnen bekijken of wat dan ook. Maar dat is er niet echt en misschien komt dat ook omdat we er vandaag niet zoveel zin in hebben. We besluiten dan ook om nog een stukje verder te rijden en ergens op een grote parkeerplaats te gaan staan. We hebben de laptop vol met onze favoriete series en zo komen we dag wel door. Na een half uur rijden komen we bij een winkelcentrum aan en parkeren de camper hier. We stappen uit en lopen richting het winkelcentrum. Eens even kijken of hier een dierenwinkel zit zodat we nieuwe bakjes voor Milo kunnen scoren en jawel! Een heel mooi oud roze kleurig duobakje maar ach, Milo ziet toch niet wat voor kleur is en al ziet hij het wel dan boeit het hem waarschijnlijk niet eens. Zolang er maar eten en drinken in kan. Verder is er voor ons niet heel veel hier. We houden beide dan ook totaal niet van shoppen dus halen alleen nog even lunch en lopen dan terug naar de camper.

We kijken wat van onze favoriete series om de tijd te doden. Lopen een paar rondjes met Milo en voor we het door hebben is het alweer een uur of vier en tijd om richting de boot te rijden. Je mag om kwart voor vijf de rij in voor het inchecken en wanneer we daar staan zien we een melding op het bord dat het inchecken opent om half zes. We moeten dus nog even geduld hebben en praten gezellig over van alles. De webshop, website en de reis natuurlijk. De tijd gaat eigenlijk best snel en voor we het weten is het al tijd om in te checken. We staan als derde in de rij dus ook dat is zo gedaan. We mogen plaats nemen in rij 5 (van de heel veel rijen). De boot is alleen nog nergens te bekennen. Er lopen wat mannetjes rond en rijden wat laadkarren heen en weer maar verder gebeurt er niet veel. Het wordt steeds drukker. Voornamelijk met vrachtwagens. Qua aantal auto's is het niet zo druk. We wachten en wachten maar tot de boot komt en heel eerlijk duurt dit echt veel langer dan verwacht. Om zeven uur komt de Stena Saga dan eindelijk aanvaren en kunnen we aan boord. Maar wacht, nee, eerst moet alles er nog af. We vertrekken dus later dan gepland. Balen! En we hebben al zo'n honger.

Het duurt even voor alles van boord is en de nieuwe lading er op gereden kan worden. Dat gaat overigens dan weer verbazingwekkend snel! Wij mogen als een van de laatste pas aan boord. Wanneer we klem worden gezet tussen de vrachtwagens is het tijd om de nodige spulletjes te pakken en de hut op te gaan zoeken. We hebben een tweepersoons binnenhut met ruimte voor een huisdier. Alles is heel simpel maar schoon en er hangt zelfs een tv. We installeren onszelf snel, pakken wat eten en drinken voor Milo en zoeken dan voor onszelf het restaurant op. We gaan naar het buffet en zoeken daar beide iets wat ons lekker lijkt. Het smaakt ok. Niet meer dan dat maar als je honger hebt is alles al snel lekker. Jessica gaat voor de kabeljauw, een groente en aardappelmix en daarnaast nog een (helaas smakeloze) pastasalade. Erik gaat voor de gebakken krieltjes en een stukje kalfsvlees en vind het niet heel denderend. Na het avondeten kijken we natuurlijk even bij de toetjes en alhoewel Jessica geen toetjesfan is kan ook zij dit niet weerstaan! We hebben een lekkere mix mini taartpuntjes van chocola, citroen en een soort cakeje. Dit smaakte ook weer prima.

Na het eten lopen we terug naar onze hut en kijken nog een aflevering van 'designated survivor'. Erik ligt alweer te snurken en het is dan inmiddels ook wel weer tijd om te gaan slapen. Het is een wat onrustige nacht. We slapen beiden niet zo lekker als dat we gehoopt hadden en worden rond zessen gewekt door de wekker. Tijd om te douchen, het laatste rondje met Milo op het uitlaatdek lopen en alle spulletjes bij elkaar pakken om zo weer naar de camper te gaan. Om zeven uur is het autodek open en worden we geacht om daar naar toe te gaan. Het duurt niet lang voor we de boot afrijden en we onze weg kunnen vervolgen richting huis! Nog zo'n 1000km te gaan. Here we go...