De laatste kilometers...

24 oktober 2014 - Spaarndam, Nederland

Om 06.00 uur worden we gewekt door de wekker. Ik schrik er wakker van maar Erik was al uit bed. Het was een onwijs bewegelijke nacht en daardoor hebben we beide niet zo lekker geslapen. Ja je slaapt uiteraard wel maar echt uitgerust wakker worden is er niet bij. De boot wiebelde, zoals voorspeld, enorm maar gelukkig zijn we niet zeeziek geworden. Ook de reddingsvesten waren niet nodig. Je zal het meemaken zeg... 's Nachts gewekt worden om in een reddingsbootje te stappen. Moet er niet aan denken! Nu even snel douchen en de spulletjes inpakken want om 07.00 uur komen we aan in Fredikshaven. Rond half zeven wordt er een mededeling gedaan. We worden verzocht om vanaf 06.50 uur naar de auto te gaan zodat deze gelijk de boot uitgereden kan worden. Prima, wij zijn er klaar voor. Milo is inmiddels reuze enthousiast. Volgens mij weet hij dat we naar huis gaan. Op naar de auto.

We gooien de spullen in de auto en zijn er helemaal klaar voor. Zodra het sein gegeven wordt dat we eraf mogen rijdt de hele rij gelukkig direct door. We moeten bij de douane nog wel even wachten want het is enorm druk. We moeten er zelf niet langs maar de rijbaan staat al vast, dus nog even geduld. Als dan het stoplicht op groen gaat gaan we er als een speer vandoor. We willen naar huis! Het is nog enorm donker dus echt veel van Denemarken zien we niet. Rond een uur of acht wordt het pas wat lichter en zien we wat van de omgeving. Echt heel interessant is het niet. We zijn nog niet heel lang onderweg of we komen al in de file terecht. O ja het is natuurlijk vrijdag. Dat zal veel filerijden worden ben ik bang...

Iets na tienen zijn we alweer drie uurtjes op pad en we zijn het rijden nu al zat. We moeten nog 770 kilometer dus snel thuis zijn we niet. Konden we nu maar toveren haha. Ik ben erg blij dat we weer naar huis gaan, ik heb mijn eigen bedje wel gemist hoor. Om de tijd te verdrijven gooien we er maar weer het vanallesennogwatcd'tje in de speler. Maar of dat zo'n goed plan was? Erik loopt met elk liedje mee te schreeuwen en echt vrolijk kun je hier niet van worden, de horror!! Zo wordt het helemaal een lange rit. Na een lange zit zijn we dan eindelijk twee uurtjes verder en rijden we net de grens bij Duitsland over. Zo, dat is één. Nu op naar de volgende grens. Nog 635 kilometer te gaan tot aan huis...

Rond twee uur stoppen we even voor een late lunch. We hebben ondertussen mijn ouders gebeld met de vraag of we bij hun mogen dineren en uiteraard zijn we hartstikke welkom. Wat wij niet weten is dat er verderop nog enorm veel vertraging op ons wacht. We rijden nu van file naar file en zien een hele hoop politie voorbij rijden. Zal er iets gebeurt zijn? Is er iets met voetbal? Wij weten van niks. Het enige wat wij zien is dat we enorm laat thuis zullen zijn. Opnieuw mijn ouders maar even gebeld met de meededeling dat we het diner niet gaan redden. De TomTom geeft aan dat we rond achten daar kunnen zijn maar helaas rekent die niet de gemiddelde snelheid die wij rijden maar die je mag rijden. Gaan we dus niet redden helaas. Niet alleen de files houden ons op maar ze zijn ook nog eens druk met wegwerkzaamheden en op veel plaatsen mag je met een caravan niet inhalen. Dit schiet echt niet op zo! Ik hoop dat we het nog redden om in ons eigen bedje te slapen. Nog een nacht in de caravan heb ik nu echt geen zin meer in. We zijn al zo dichtbij!!

Rond een uur of zes zijn we maar even gestopt bij een niet nader te noemen wegrestaurant om wat te eten. Tjaah...die andijviestamppot wordt het helaas niet vanavond dus dan maar snel wat halen. We eten snel want we willen eigelijk geen tijd verliezen. Ook Milo krijgt uiteraard lekker eten, wel efficient natuurlijk. Gewoon tijdens het rijden dus, arme hond! Op naar huis met nog 300 kilometer te gaan. Het lijkt alleen maar langer te duren, erg frustrerend allemaal. De laatste loodjes wegen altijd het zwaarst en dat is in dit geval niet anders. Na zo'n 110 kilometer rijden we dan eindelijk Nederland binnen. Weer een mijlpaal! Nu de echte laatste kilometers nog. Erik versnelt het tempo want ja, in Nederland mogen we nu eenmaal wat harder rijden en het begint een beetje op te schieten. We rijden de A1 af en komen al in de buurt van Amsterdam, altijd fijn. Nu de ring A10 nog even en een stukje binnendoor en we zijn er. Rond half tien zijn we dan eindelijk thuis, hehe. Wat een rit zeg. We parkeren de auto met caravan langs de stoep en pakken de nodige dingen uit. Snel Milo nog even uitlaten en chillen op de bank. Zo, die ruim 7000 kilometers zitten er op.

Onwijs bedankt voor het lezen, het meeleven en de reacties. Wij hebben enorm genoten en kunnen iedereen aanraden Noorwegen eens te bezoeken. Wat een prachtig en bijzonder land. Zeker doen!

Groetjes Erik, Jessica en Milo

2 Reacties

  1. Cocky:
    25 oktober 2014
    de reis goed kunnen volgen, interessant leeswerk, chapeau!
  2. André en Gerda Vriend:
    25 oktober 2014
    Nog een laatste krabbel van ons. Welkom weer terug in Nederland.
    Wat een ervaring en denk dat jullie er nog wel een keer naar toe zullen gaan.
    Wij hebben genoten van jullie verhalen. Bedankt.