Het regent...

Het regent al sinds gisteravond en we worden hier helaas vandaag ook weer mee wakker. Beetje jammer. We hadden op droog weer gehoopt zodat we leuke dingen konden doen. Dat kan natuurlijk sowieso maar met droog weer is het toch net dat beetje leuker. Wat zullen we eens gaan doen vandaag? Dat is de vraag :-)

Lillehammer hebben we nu wel zo'n beetje gezien en we willen wat actie. Helaas zijn veel activiteiten nu niet te doen en is het meeste wel gesloten. Wat dat betreft zijn we hier in de verkeerde periode. In de zomer is er namelijk van alles te doen hier in de regio. Dus we moeten iets zoeken wat we zelf kunnen doen....geocachen dan maar?

Erik heeft opnieuw drie caches gevonden. Weer niet te ver rijden dus lekker in de buurt. Gisteren hadden we er ook drie bij elkaar maar uiteindelijk hebben we er maar eentje gevonden. Dat is wel balen hoor. Hopelijk hebben we vandaag meer geluk. Erik zet alle informatie in de Garmin en we pakken de tas. Het schijnt namelijk een wandeling van z'on drie uur te zijn en dan willen we wel wat eten en drinken mee. De tas is gepakt en deze gooien we samen met de jassen in de kofferbak. Milo in de auto en op pad naar het eerste punt. De TomTom zegt dat we anderhalf uur rijden over 16 kilometer...ik ben benieuwd wat voor weg dat dan is. Na de eerste kilometers komen we dan aan bij een pad waar we af moeten slaan. Echt? Hier? Dit lijkt ook wel een stukje privé-terrein. We proberen het toch maar. Achteraf bleek het toch geen privé-terrein te zijn maar een echte weg. Wel hobbelig, vol met gaten en wat glibberig zo hier en daar maar het was echt een weg. We volgen de weg en komen uiteindelijk bij het eindpunt aan waar we moeten parkeren. Hmmm...waar dan? Overal is het één grote blubberzooi en we willen straks ook nog weg kunnen rijden. We rijden wat heen en weer en vinden dan toch een aardig plekje met wat grind. Hier komen we straks vast nog weg dus parkeren we de auto hier. Op naar de eerste cache.

De eerste cache is zo'n 2.5 kilometer lopen. Het is een enorm glibberig en modderig pad maar dat schrikt ons niet af. We hebben goede kleding en schoenen aan dus dat komt helemaal goed. We komen al snel bij de eerste cache. Het is even zoeken maar dan zie ik wat in een boom hangen. Yes, dat is hem! Ik haal het blikje van de boom en Erik logt de cache. Snel weer terughangen en op pad naar de tweede. De tweede cache ligt ook weer zo'n 2.5 kilometer lopen bij de eerste vandaan. De paden worden slechter en we moeten soms zelfs een kleine waterval over.  Alhoewel het lijkt alsof het veel meer dan 2.5 kilometer lopen is, is dat het toch echt niet. Eenmaal bij de tweede cache aangekomen laat ik Erik maar weer even zoeken. Ik hou Milo uit de buurt want die wordt op zo'n moment zo enthousiast dat hij je bijna omver loopt. Gekke hond. Hoppa, ook gevonden! Ook logt Erik deze cache en we gaan op pad naar de derde. Pffff...wat een loopje. De paden worden nog slechter en we moeten een wildwaterachtigiets over. O my... Hoe gaan we dat doen? Erik loopt naar het smalste stukje en steeks over. Vervolgens laten we Milo overhuppen en dan volg ik. Zo, die hebben we ook weer gehad. Erger kan het vast niet worden. Na 2.5 kilometer komen we bij de derde cache aan en ook deze is zo gevonden. Jippie! We hebben ze alle drie. Snel loggen en terug naar de auto. We zijn inmiddels helemaal doorweekt dus we willen onszelf wel even opwarmen.

Erik heeft voor we vertrokken de locatie van de auto in de navigatie gezet en loodst ons hier naar toe. Wat een eind zeg. Het blijkt ongeveer 2 kilometer maar lijkt ongelofelijk lang en we moeten door een soort moerasachtig iets lopen. Inmiddels zijn mijn sokken doorweekt en loop ik te soppen in mijn schoenen. Erik zijn jas begint te lekken dus het wordt er niet gezelliger op. Op een gegeven moment ben ik het zo zat dat ik er chagrijning van wordt. Allemachtig, hoe ver is het nog? Moesten we dit nu persé vandaag in de regen doen? Alles is nat! Ik wil naar de auto. We lopen stevig door (ik al mopperend) en op een gegeven moment vinden we gelukkig het pad weer. Wat een opluchting. We volgen het pad en zien de kilometers aflopen. Yes. We zijn er bijna. Nog een paar honderd meter en we zijn weer bij de auto. Hehe, eindelijk is de auto weer in zicht. Snel, nog een klein stukje.

Eenmaal weer terug bij de auto wil Erik de auto openen, Oops, vergeten op slot te doen. Gelukkig staat de auto er nog. Dat komt vast omdat het hier zo afgelegen is en er alleen zomerboerderijtjes staan. Snel de kofferbak open en de natte zooi hierin gooien. Ook ligt er een handdoek en daar drogen we Milo mee af. Die arme hond is zeiknat! Ook wij stappen in en rijden weer terug naar de camping. Milo ligt lekker ingepakt op de achterbank en de temperatuur staat lekker hoog. Even lekker opwarmen hoor. Terug bij de camping hangen we onze natte kleding op om te drogen. Mooie alle kacheltjes aan en hopen dat morgen alles weer droog is... Erik checkt nog even wat de totale afstand is wat we hebben gelopen, dit blijkt zo'n 9.5 kilometer te zijn. Inclusief het zoeken naar de caches hebben we hier zo'n 3 uur en 15 minuten over gedaan. Valt mee dus. Dat hebben we toch maar weer mooi geflikt, in de regen! Boks ouwe :-)

Fijne avond lezers!!

ps. Het verhaal van gisteren staat er ook op, dus mocht je je vervelen... ;-)