Welke kant gaan we op?

Erik is natuurlijk alweer vroeg wakker, rond vijf uur welteverstaan... Maar ook dat was thuis al dus niks geks. En we zijn gisteren ook aan de vroege kant in slaap gevallen. Jessica wordt op een normalere tijd wakker gelukkig. We merken alleen wel dat het niet geplande vele rijden er in hakt en dat we daardoor dus vroeger in slaap vallen. Maar we zijn inmiddels in het zuiden dus dat is al een heel ding! We gaan dan vanaf vandaag ook geen lange reisdagen meer maken, althans dat is de planning. We kletsen nog wat gezellig alvorens we een lekker stukje met Milo lopen. Het is inmiddels licht dus we kunnen nu ook zien in wat voor omgeving we staan. Het is best mooi maar man wat heeft het hier geregend! Alles is ondergelopen in de omgeving. Er werd dan ook gewaarschuwd voor overstromingen. Nu hebben we dat nog niet echt gezien behalve een straatje hier wat is ondergelopen en de speeltuin hier achter. Niet veel later lezen we online dat er noodweer is in o.a. Frankrijk, Spanje en Portugal. Ja toch! Gelukkig zijn wij flexibel dus zouden wij daar in principe geen last van moeten hebben. Voor nu gaan we in elk geval weg vanuit de drukke wintersportgebieden richting het westen en kijken wat we daar tegen komen.

We rijden een stukjer richting Nimes en stoppen vandaag waar we willen. Zien we wat leuks? Dan stoppen we. Moeten we tanken of even de benen strekken? Dan stoppen we. En zo gaan we onze weg vervolgen. Niks moet, alles mag (behalve te hard rijden natuurlijk). We zien een bezienswaardigheid ergens vlak langs de route die ons de moeite waard lijkt en rijden daar naar toe. Het blijkt een aquaduct en we kunnen nog redelijk dichtbij parkeren ook. Ideaal gezien we Milo nog niet te ver willen laten lopen. Die wordt nu echt oud en heeft een hernia dus we kunnen niet te gek doen. Daarom is de camper ook een ideaal reismiddel voor ons. Lekker tuffen en stoppen als je wat leuks ziet. We lopen langs het aquaduct die nog redelijk lang is en nog in aardig goede staat ook. Uiteraard liggen er wat grote blokken steen her en der maar dat krijg je vanzelf met de jaren. We zitten nu nabij Les Pins geloof ik en het is een leuke omgeving. Nadat we het aquaduct wel een beetje gezien hebben lopen we terug richting de camper al denkend waar we de navigatie nu op zullen zetten...

Tja, wat zullen we eens doen? We zetten de navigatie op Perpignan en zien wel weer waar we uit komen. We rijden een flink stuk over de snelweg maar jemig wat waait het hard. En naast dat dit niet heel lekker rijdt is het ook helemaal niet nodig want haast hebben we zeker niet dus Jessica mag naar een route binnendoor navigeren. Zo goed als ze dit kan rijden we dan ook al snel de snelweg af richting een D-weg binnendoor. Eigenlijk rijden we vandaag alweer veel te lang maar we vinden het beide niet heel vervelend. We besluiten alleen wel tot maximaal een uur of drie van middag door te blijven rijden. Jessica zoekt ondertussen naar een geschikte camperplaats en die zijn er redelijk veel. Uiteraard niet allemaal open of zonder stroom maar er is gelukkig zeker wat in de buurt. We vinden er eentje met ruime plekken en elektra, volgens de reviews kan het je ontzettend meevallen maar ook erg tegenvallen. Het laatste is voor ons van toepassing. Wat een bak vol campers. Het lijkt haast wel een kamp en groot dat het is. Niet echt ons ding. Wij staan liever op een kleinere plaats met de nodige voorzieningen. En Erik vind er eentje hier dichtbij dus we rijden daar naar toe. Het stadje is ook wel leuk om doorheen te rijden. Er lopen mensen op straat, is gezellig in kerstsfeer etcetera. Je krijgt echt het gevoel dat hier wordt geleefd en ik kan je vertellen dat dit niet altijd het geval is. Heel veel dorpjes en stadjes waar wij doorheen zijn gereden zien er gewoonweg verlaten uit. Echt heel gek ook om te zien eigenlijk. Dus we zijn blij dat het hier niet het geval is. Eenmaal aangekomen op de plek zetten we de camper neer en gaan we er nog even op uit met zijn drietjes. Het is immers nog licht.

We lopen de camperplaats af richting een landweggetje en helemaal aan het eind hiervan zit een dierenasiel. Er is niet heel veel te beleven deze kant op dus we lopen weer terug. Uiteraard voorbij de camperplaats en door naar het stadje. Hier is meer te zien. Een oud kasteel waar we helaas niet in kunnen en een mooi kerkje. We struinen wat door het stadje en kijken naar alle bijzondere dingen die we tegenkomen. We maken wat foto's en lopen langzaamaan weer richting de camper. Eenmaal bij de camper aangekomen maken we deze klaar voor de overnachting door de deuren wat extra te isoleren tegen de kou. Nadat dat allemaal gedaan is en we een en ander hebben opgeruimd is het alweer tijd om te eten. Er staat dit keer een enorme steak op het menu, met aardappeltjes uiteraard en wat appelmoes. Helaas geen salade want dat paste niet in de (met pakken kaas) zeer gevulde koelkast. Een toetje voor na het eten ging er ook zeker in. Na het eten kijken we nog even heerlijk live televisie via de wifi want ja ja,  ook dat hebben ze hier, we lopen straks nog een lekker stukje met Milo en gaan daarna weer heerlijk naar bed.

Bedankt voor het lezen en tot morgen!