Haarspelden...

Zo, dat is lekker wakker worden in een warme camper. Het nadeel van een camperreis in de winter met een kleinere camper is dat je geen beweegruimte hebt en het soms wat saai kan zijn. Zo is onze avond haast altijd hetzelfde en vallen we al vroeg in slaap. Het voordeel is dat de camper snel op temperatuur is, je overal kunt komen en kunt parkeren en kunt gaan en staan waar je wilt en dat is nu precies de reden dat we dit eens wilde proberen.

We zijn vanochtend al weer vroeg wakker. Nou ja, Erik is vroeg wakker en die doet dan zo vervelend dat Jessica vanzelf wakker wordt. Milo niet hoor dat is met recht een luie hond wat dat betreft. Die heeft soms wat opstartprobleempjes haha. Wat we vanochtend zagen is dat er zelfs een aardig grote supermarkt om de hoek zit. Dit is dus echt een hele fijne camperplaats met alle voorzieningen die je nodig hebt. Dus dit is er eentje om te onthouden. We zitten rond achten alweer achter het stuur en rijden richting Flam. Hier willen we twee nachten blijven want het schijnt een prachtige omgeving te zijn hebben we in een reactie gelezen van onze trip in 2014. Deezer staat weer op (radio / soort Spotify) en Erik heeft gisteren nog even wat albums gedownload zodat we onderweg geen onnodige data hoeven te gebruiken. We beginnen met 'sex met die kale...'. Tja, wat moet je daar nu van vinden... Er volgen nog een aantal carnavalsnummers en dat zijn we eigenlijk al snel weer zat dus gaat de rock road trip afspeellijst weer aan. Hop, hop, naar de volgende stop!

We rijden een heel stuk binnendoor richting Flam en we zien allerlei soorten weer voorbij komen van sneeuw tot regen en mist. We hebben hele stukken zelfs helemaal geen uitzicht want alles is wit. Echt zo raar om te zien. Het voelt ietwat alsof je helemaal alleen op de wereld bent. Geïsoleerd van de rest van de wereld ofzo. Maar wacht, nee toch niet. Er komt ons eindelijk weer een auto tegemoet. Wanneer we bij stadje (Fossbergom) met een prachtig leuk kerkje aan komen zien we op een matrixbord staan dat de 55 afgesloten is. Maar vanaf waar? We halen een broodje bij het tankstation hier en vragen na wat dat is met die afsluiting van de 55. Oh, maar dat is altijd in de winter. Die gaat pas tussen maart en mei weer open waarschijnlijk. Die is elke winter gesloten. Dus ... En nu? De man daar heeft aan dat we het beste via Stryn naar Bergen kunnen rijden dus doen we dat maar. De eerste 30-40km worden we continu teruggeleidt door de tomtom naar de 55 maar ja, daar kunnen we echt niet overheen rijden nu. Dus gewoon door en we kijken wel waar wij met José stranden. We hebben tussendoor ontzettend veel stops gemaakt voor de foto's natuurlijk. Want er was weer genoeg moois te zien.

Er volgt een weg met ontzettend veel haarspeldbochten en alles is hier wit. Dat maakt het rijden soms echt lastig omdat je naast geen oriëntatiepunten hebt. Maar ook dit lukt ons! Na zo'n 150 kilometer aan haarspeldbochten, enorme gaten in de weg, tunnels en witte zooi verder komen we bij de ferry aan in Lavik die ons naar de overkant zal brengen. Het is vanaf daar nog zo'n 120km tot aan Bergen geloof ik en daar hebben we nu geen zin meer in dus we stoppen bij de eerste camperplaats die we zien en ook hier is weer alles voorhanden behalve stroom. Maar goed, ook zonder stroom werkt alles dus we staan ook hier weer prima vandaag. De weg hier naar toe was overigens verschrikkelijk en we hebben wel wat spannende momentjes gehad want man, wat is het hier donker en man, wat zetten die tegenliggers hun grootlicht laat uit. Maar, we zijn weer.  Allemaal heel en wel. Nu even lekker eten, afwassen, een rondje met Milo en Netflix aan en dan kunnen we morgen weer fris en fruitig op pad.

Truste alvast en tot morgen!