Check voor je vertrekt...

Volgens de thermometer is het een koude ochtend. Een mooie ochtend dat zeker, maar echt koud voelt het niet aan. De ramen van de auto zijn wel bevroren dus blijkbaar is het toch best fris geweest vannacht. Dat kan natuurlijk niet anders na zo'n heldere nacht. Vandaag hebben we opnieuw een reisdag op de planning staan. We willen graag naar het plaatsje A. In dit plaatsje houdt de weg op een gegeven moment op en kun je niet verder rijden. Wel vaart er een veerboot. Met deze veerboot willen we verder naar Bodo. Tenminste dat is het plan. Nu maar eens kijken hoe deze dag verloopt.

Zoals elke morgen starten we met een lekker ontbijtje, dat is op vakantie toch altijd anders dan thuis. Waar je thuis moet haasten om de files voor te blijven kun je hier alles op je gemakkie opeten. Hier kunnen wij wel aan wennen hoor!! Na het ontbijt maken we een wandeling met Milo. Milo heeft het vast koud want wanneer hij 'klaar' is rent hij direct terug naar de caravan. Milo glijdt af en toe onderuit dus blijkbaar is het wegdek wat gladjes. Ja ook wij merken het, hè Erik? Erik wil graag nog even bij de campingeigenaar langs om te vragen of hij weet hoe de weg naar A is. Als hij meldt dat dit te glad is o.i.d. dan kunnen we wellicht beter een andere route nemen. We hebben namelijk geen zin om weer een berg niet op te komen met de caravan...been there, done that. De campingeigenaar verwacht geen problemen, wel zegt hij dat de schaduwkanten nog wat gladjes kunnen zijn en raadt ons aan wat later (rond de middag) te vertrekken. Dan is de weg al wat opgewarmd en beter te rijden. Geeft ons nog mooi de tijd om even te douchen.

Rond elf uur gaan we dan eindelijk op pad. De camping is zo'n 220 kilometer rijden dus niet zo heel erg ver maar volgens de TomTom kost deze rit ons zo'n 3,5 uur. Wordt weer een leuke rit dus. De wegen die we rijden vallen ontzettend mee qua gladheid. Ja er zijn wat verraderlijke stukjes maar niet zo erg dat we geen kant meer op kunnen. Alles is gewoon goed te rijden. Inmiddels dringt het tot ons door dat we nu op de helft van onze reis zitten. Alhoewel het voelt alsof we al veel langer onderweg zijn, vinden we toch dat de tijd vliegt. Over anderhalve week moeten we gewoon weer aan het werk... Hier moeten we nog maar even niet aan denken. Check! Gezien de tijd vliegt moeten we wellicht wel onze plannen iets aanpassen. We besluiten daarom om niet helemaal door te rijden naar A, maar om een camping zo'n 100 kilometer hiervoor te pakken. Vanaf deze plaats is het niet heel erg ver rijden naar een veerboot dus kunnen we via dat plaatsje ook naar Bodo.

Tegen enen vinden we dat het wel eens tijd word om te lunchen. Vlak voor een parkeerplaats zien we een groot oranje bord met daarop een vrachtwagen en een tekst dat je hier je sneeuwkettingen om kunt leggen ofzoiets. Het lijkt ons niet nodig en we laten de kettingen mooi in de kofferbak. Indien we deze nodig hebben kunnen we ze er altijd nog omleggen. We besluiten toch niet te lunchen maar om nog even door te rijden. Zo zijn we mooi bijtijds op de camping en kunnen we wellicht nog even een extra wandeling met Milo maken. En net voor we de weg terug op willen rijden zie ik een soort van monument. Dat is een mooi fotomomentje. Ik stap uit en maak wat foto's. Het blijkt een monument te zijn voor een vliegtuigje dat iets verderop tegen een berg aan is gevlogen. Het is dan ook de motor die in het vliegtuigje zat die op de kolom staat. Hup, terug de auto in en gaan met die hap.

We vervolgen onze weg naar boven en merken ondertussen dat sommige plekjes (in de schaduw jaja) inderdaad verraderlijk glad zijn. Niet zo glad dat we niet naar boven komen, maar je moet er geen gekke dingen uithalen zoals remmen etc. Ook krijgen we nog twee hellingen voor onze kiezen. De ene is 6% en de andere 11%. Laten we maar hopen dat deze hellingen aan de zonkant liggen en dus niet glad zijn. Ik heb namelijk geen zin om nogmaals met de caravan stil te komen staan op een berg... En gelukkig is dit ook niet het geval. Beide hellingen zijn geen probleem voor onze prachtige combinatie. Terwijl Erik druk bezig is met opletten en sturen kijk ik maar weer eens op de kaart of we nog op route liggen. Dat is hier niet zo moeilijk want er zijn niet veel wegen, maar toch is het handig als je weet waar je bent. Ik kom een leuk plaatsje tegen; Erikstad. Helaas zijn we hiervan geen bord tegengekomen langs de weg, anders hadden we een leuke foto kunnen maken. We rijden nu een tunnel door, één van de velen vandaag, en zien aan het einde van de tunnel de zon! Een heel ander gezicht weer als waar we de tunnel inreden. Het weer wordt steeds beter en ook weer ietsje warmer. Lekker hoor!

Iets na 15.00 uur arriveren we dan op de camping. We hebben dit keer niet vooraf gebeld dus we hopen dat er iemand bij de receptie aanwezig is. Inmiddels zijn we er achter dat dit vaak niet het geval is en in sommige gevallen de camping gewoon ook echt niet open is. Dit schijnt heel normaal te zijn in Scandinavie. Ook nu is er uiteraard niemand aanwezig. Wel hangt er een briefje met een telefoonnummer. Erik belt het nummer en krijgt een man aan de lijn. We kunnen de caravan gewoon neerzetten en hij komt vanavond wel even langs. Prima. Weer goed geregeld. Wat zijn ze hier toch makkelijk. We zoeken een mooi plekje uit en planten daar de caravan. Zo die staat. Weer een mooi plekje aan het water. Nu eerst lunchen...

Ik maak een lekkere stevige lunch en dit gaat goed naar binnen. Tijdens het eten checken we op internet hoe laat de veerboot morgen vertrekt. Deze willen we natuurlijk niet missen! Het is een heel gezoek en we komen er maar niet uit. Blijkbaar gaat er maar één veerboot per dag en die vertrekt pas om 22.30 uur!! Je komt dan vier uur later aan in Bodo, dus de aankomsttijd is dan +/- -2.30 uur. Om dit tijdstip is er natuurlijk geen camping open en wordt het of doorrijden of wildkamperen. In beide hebben we eigenlijk niet zoveel zin op dit moment. Daarbij komt nog dat de oversteek zo'n €300,- kost. Ja EURO dus geen kronen. Wat een geld. De overtocht van Oslo naar Frederikshaven is zelfs al vele malen goedkoper en die vaart een stuk langer...Wat nu?!

We overleggen wat en besluiten dat het beter is om terug te keren naar Harstad. De camping daar is prima en biedt voldoende mogelijkheid om verder te reizen. Hiermee verliezen we wel een dag en een volle tank diesel maar het scheelt alsnog 2x tanken... Dus spullen maar weer opgeruimd en terug de auto in naar Harstad, Wat een baalmoment is dit zeg! Hadden we dit maar vooraf nagekeken. Nouja, we kunnen er nu niets meer aan doen en hopelijk maken we deze fout niet nog eens.

Inmiddels zitten we alweer een tijdje in de auto en komen we bij wegwerkzaamheden uit. Ze zijn bezig een brug te repareren dus staan er stoplichten om het verkeer te regelen. Heen moesten we even wachten en nu hebben we geluk want het stoplicht staat op groen. Snel rijden dan maar. Ho...wat is dat? Een ambulance!! Deze is aan de overkant door rood gereden en wij kunnen haast geen kant op. Maar...mijn held Erik manouvreert de auto en caravan tussen wat paaltjes bij de wegwerkzaamheden zodat de ambulance kan passeren. Wat kan die Erik dat toch weer goed. Topper.

De temperatuur begint alweer te dalen en ook wordt het alweer een beetje donker. We komen dus weer in het donker aan op de camping. Dat is dit keer wat minder erg omdat we hier al eerder zijn geweest, dat maakt het rijden weer wat makkelijker. Maar oh nee...wat nu weer? Een paar tunneltjes verder zien we allerlei zwaailichten en staan de auto's voor ons stil. Er is toch geen wegafsluiting hè? Dat kunnen we nu echt niet gebruiken hoor. We willen naar de camping en even wat eten. Het is nu al zo laat. Blijkbaar is er net voor ons een stevig ongeluk gebeurt. De brandweer, politie en sleepwagen zien we gelukkig net wegrijden. We zien tijdens het rijden twee auto's total-loss in de berm staan. Ook de auto op de sleepwagen ziet er slecht uit. Waarschijnlijk zijn de auto's frontaal op elkaar gebotst. Pffff.... zijn wij even blij dat we hier niet iets eerder reden...

Nog een stukje verder rijden we achter een auto met aanhanger. Hier zitten we al een tijdje achter en deze willen we eigenlijk voorbij. Hij rijdt namelijk net iets langzamer dan wij en heeft hij ook nog eens een lampje wat niet helemaal lekker is. Plots valt de hele verlichting uit en Erik probeert dit met wat seinen duidelijk te maken. Gelukkig heeft de bestuurder dit snel in de gaten en zet de auto netjes aan de kant. Nee, niet op een parkeerplaats maar wel op een overzichtelijk stukje. Wij blijven er nog even achter staan met de alarmlichten aan zodat hij veilig zijn lampjes op orde kan brengen. Nog voordat de bestuurder klaar is en instapt rijden wij hem voorbij. Dit was onze kans en die hebben we met beide handen gegrepen! Nu snel terug naar de camping waar we dan uiteindelijk rond 20.00 uur aankomen. Wat een dag was dit zeg. Hopelijk gaat de rest van de reis een stuk soepeler.

Wij chillen nog even wat en gaan lekker bijtijds naar bed.

Truste!