Wat een domper...

Het is een koude ochtend, brrr. Rond half negen worden we beide wakker. Je zou haast kunnen zeggen dat we uitgeslapen hebben. Voor ons is dit namelijk royaal wakker worden. Langzaamaan proberen we op te staan. Erik heeft daar op vakantie altijd wat minder moeite mee dan ik. Thuis is dat andersom. We ontbijten wat en bepalen wat we vandaag zullen doen.

Hey...een vindikleuk van mijn paps en mams, die zijn dus al wakker. Geeft mij mooi de gelegenheid even met hen te bellen want ja, mijn paps is vandaag jarig. Bij deze nogmaals gefeliciteerd en veel liefs uit Noordwegen xx. We praten kort want ze stonden net op punt om weg te gaan. Toch lief dat ik even gebeld had :-)

Erik probeert ondertussen de waterslang te ontdooien. Het is vannacht blijkbaar zo koud geweest dat deze helemaal vastgevroren zit. Dat is dus het nadeel van een vaste watertank. Straks toch maar weer het emmertje eronder, wel zo handig. Erik heeft inmiddels de fohn erbij gepakt (ja die is ook mee!) en krijgt hiermee een deel los. Eindelijk...kunnen we ook weer het water gebruiken.

Na het gefrutsel zijn we naar een kabelbaan gereden. Deze baan brengt je naar de top van een berg vanaf waar je het stadje Tromso mooi kunt zien. We hoeven niet lang te wachten voordat het bakje klaar staat. Het bakje wordt volgepropt en gaat naar boven. Eenmaal boven lopen we naar buiten en langs de afgrond. Deze is uiteraard beveiligd met hekken. Man, wat een uitzicht heb je hier, echt prachtig. Ja ik val in herhaling ik weet het, maar het blijft zo ontzettend mooi allemaal. Het is een prachtige plek om foto's te maken van het stadje en het is ook een superlocatie voor foto's van het Noorderlicht. Misschien dat we hier vanavond dan maar moeten gaan zitten. Na een tijdje te hebben rondgelopen en wat foto's te hebben genomen gaan we weer naar beneden. Nee, niet via de kabelbaan maar lopend. Pfff...waar zijn we aan begonnen. Het zijn enorm stijle en af en toe ook gladde stukken. Dat maakt het wel spannend. Ik zie mezelf hier vanavond niet teruglopen in het pikkedonker, dus dat Noorderlicht op de berg....no way! Ik denk dat we in zo'n half uurtje naar beneden zijn gelopen en ik voel mijn bovenbenen nu nog. Wat een inspannend loopje was dat zeg. Ik sta ervan versteld hoe hard die Noren hier naar boven en naar beneden lopen. Sommige zie je zelfs rennend voorbij komen. Maar aan de bovenbenen te zien doen zij het ook wel ietsje vaker dan wij :-). Eenmaal terug op de parkeerplaats halen we ons teveel betaalde geld terug. Blijkbaar kan dat hier. Het scheelde toch ongeveer de helft en dat is in het dure Noorden mooi meegenomen.

We pakken de auto terug naar de camping en eenmaal terug moeten we maar eens lunchen. We hebben inmiddels beide enorme trek gekregen. Daarna rijden we nog wat rond om te kijken of we een mooie uitkijk kunnen vinden voor het Noorderlicht. Het schijnt dat je dit in Tromso het meeste ziet, dus hopelijk hebben we geluk vanavond. We vinden niet echt een mooie plek maar hebben gisteren op de heenweg een mooie parkeerplaats gezien, misschien dat dat wat is. Maar voordat we onze spullen pakken en echt op pad gaan moeten we eerst even wat eten. Ja het is inmiddels bijna vijf uur en het Noorderlicht kun je meestal vanaf zessen zien dus we moeten opschieten. Vanavond koken we niet zelf maar we gaan uit. He, wat lekker, ook geen afwas is het eerste wat ik denk haha.

Erik heeft een leuk restaurantje gevonden midden in Tromso. Ik ben benieuwd. Het is maar een klein stukje rijden en de parkeerplaats is vlakbij. Eenmaal op het adres aangekomen ziet het er nogal gesloten uit. Maar wacht, boven staat de verlichting we aan. We lopen een stukje verder en zien daar nog een ingang. Ja, dit is het. We lopen via de bewegwijzering naar boven en krijgen een plaatsje toegewezen. Lekker bij het raam met uitzicht op een steegje. Het menu biedt een ruime keus aan vlees en visgerechten. Erik kiest de pepersteak en ik de zalm. We hoeven niet lang te wachten voor de borden worden gebracht. Wat een stuk vlees en wat een mootje zalm. Het ziet er heerlijk uit. Erik begint aan zijn steak en merkt op dat de peper erg aanwezig is, duh...dat was te verwachten slimmerikkie. Daar kun je vast twee keer van genieten hahaha. De zalm smaakt goed en ik krijg mijn bordje net leeg. Geen plaats meer voor een toetje, voor beide niet. Na het eten rekenen we af en rijden we terug naar de camping om onze cameraspulletjes op te halen. Ook Milo nemen we mee.

We rijden inmiddels al bijna een uur en zoeken naar dat ene mooie plekje wat we op de heenweg hebben gezien....nog steeds niks. Wat een rit zeg en dat allemaal voor een fotootje. Net voordat we om willen keren zien we een parkeerplaats, ja dit is hem. Dit is de plek die we gisteren gezien hebben. Het was dus een kleine 60 kilometertjes rijden en dan valt die plek in het donker nog vies tegen ook. De verlichting van de voorbij rijdende auto's schijnt zo vervelend dat je er geen mooie foto kunt maken. En buiten dat is het Noorderlicht ook nog eens niet te zien. Beetje jammer weer. Dus we rijden weer terug naar de camping. Ook de hele weg terug zien we geen Noorderlicht. We balen als een stekker en rijden alweer de camping op. Na die ijzige kou buiten kom je dan een heerlijk verwarmde caravan in en wat doet dat met je? Nou daar wordt je enorm moe van. Het lampje gaat enorm snel uit zeg maar. Nu heb ik daar sowieso niet heel veel moeite mee maar zelfs Erik kan z'n ogen niet openhouden. Bed naar beneden en we houden het voor gezien.

Tot morgen :-)