Op weg naar Harstad...

Ik ben vanochtend weer rond half negen wakker geworden, lekker hoor. Erik was zoals gewoonlijk al weer uit bed. Vandaag staat er een reisdag op de planning. Van mijn tante Gerda en oom André hebben we wat tips gekregen om langs te rijden en/of te bekijken. Zij zijn afgelopen jaar namelijk een paar weekjes naar Noorwegen geweest en hebben dus al het één en ander gezien. Er zaten leuke tips tussen, dus die nemen we zeker mee. De lofoten stonden al op ons lijstje en hier bevinden wij ons nu al. Prachtige omgeving.

We rijden vandaag vanuit Tromso naar Harstad, een stukje verder de lofoten in. Onderweg zien we allerlei bevroren watervallen en zelfs ook stukjes bevroren wateren. Het heeft hier dus flink gevroren. Ook komen we sneeuw tegen onderweg. Zelfs de wegen zijn op sommige stukjes nog besneeuwd. De rechterbaan is helemaal vrij dus wij hebben er geen last van. Milo ligt heerlijk op de achterbank en is de hele week al braaf. We hebben totaal geen last van hem, echt zo'n lieve hond. Maar als we ergens stoppen en hij mag naar buiten dan doet hij zijn naam eer aan. Wat is het toch ook een stronteigenwijze en idiote hond. Rondjes rennen en eventjes spelen met de baas om zijn energie kwijt te kunnen en daarna weer op de achterbank en verder op pad.

Onderweg kom je overal pizzeria's tegen en kun je ook overal hotdogs en ijs krijgen. De hotdogs en het ijs kennen we natuurlijk al van de Ikea, nou hier kun je het bij elk tankstation en hutje op de hoek krijgen, niet normaal. Ook in Andselv is dit zo. Als we door dit plaatsje rijden vriest het inmiddels alweer een graad. Als je buiten staat merk je het niet tenzij er een windje staat. Dat is nu gelukkig niet het geval. Je merkt ook dat je snel gewend raakt aan de kou. Waar we eerst nog dik ingepakt met muts en al naar buiten gingen, lopen we nu al vaker in onze trui of met de jas open. Het is hier gewoon lekker koud en niet nat en winderig koud zoals in Nederland. Beter dus.

We moeten nu nog zo'n 160 kilometer rijden tot we bij de camping zijn. Dit kost ons volgens de navigatie ruim 2.5 uur. Kun je nagaan hoe langzaam je hier rijdt. Soms is dat echt frustrerend! Rond lunchtijd zoeken we een mooi plekje voor de lunch en eten een broodje. Snel weer in de auto en op pad. We willen vandaag bij licht aankomen en daarna nog even snel de boodschappenvoorraad aanvullen. Onderweg gaat het verhaal over de spiegels en Erik verder. Hij baalt weer eens als een stekker als hij de spiegels niet goed afgesteld krijgt. Ja ik weet dat het vervelend is, maar we kunnen er niets mee. Niet zeuren dus. Na dit nog een paar keer herhaald te hebben en ik er niet op in ga, gaat het verhaal al snel ergens anders over. Gelukkig.

Het is vandaag enorm bewolkt en dit voorspelt niet veel goeds voor vanavond. We kunnen het Noorderlicht vast weer niet zien. Veel bergtoppen zijn niet eens te zien door de bewolking die erover hangt. Wel een mooi gezicht, dat zeker. Maar dit is niet wat wij willen zien.

We zijn nu pas een weekje op pad en hebben er al 4000 kilometer op zitten. Ik heb voor de vakantie van veel mensen gehoord dat je maximaal 2 á 300 kilometer op een dag rijdt. We begrijpen dat wel als je dingetjes wilt bekijken maar anders zijn meer kilometers ook zeker mogelijk! Wij hebben een aantal reisdagen gepland en bepaalde plaatsen of dingen die we graag willen zien. Hier plannen wij onze drie weekjes gewoon omheen. En gezien we nu al op de terugweg zijn hebben we nog alle tijd om de rest van Noorwegen te verkennen. Vanavond moeten we maar eens kijken hoever het van Oslo naar Fredrikshaven is. Deze boot willen we op de terugweg graag pakken gezien dit ons weer een dag rijden scheelt. We berekenen dan eerst hoeveel kilometer het van Frederikshaven naar thuis is en vanaf daar bepalen we welke dag we de boot moeten pakken. Easy.

Nog een klein stukje rijden en dan zijn we er, de camping in Harstad. We weten dat ze open zijn want Erik heeft gebeld. Dat is dus iets waar we ons geen zorgen over hoeven te maken. We rijden op de E10 als er een wegwerker op de weg staat. Deze houdt het verkeer tegen. We zullen dit stukje vast in colonne moeten rijden vanwege iets waar ze mee bezig zijn. Er staat nog één auto voor ons, een Noor. Deze man stapt uit en komt naar ons toelopen. Hij vraagt of we op vakantie zijn en merkt op dat dit wel erg laat is. De meeste toeristen komen blijkbaar toch in de zomer. Maar eigenwijs als wij zijn gaan we lekker laat. De vriendelijke man kon wat woordjes Nederlands en sprak dit dan ook afwisselend met Engels. Zijn vader kwam uit Rotterdam. Hij is hier wel geboren maar blijkbaar tweetalig opgevoed. Een heel verhaal kwam en we zwaaien elkaar gedag op het moment dat we weer konden rijden. Grappig en hoe toevallig is dit? We zijn deze hele reis nog geen 'buitenlander' tegen gekomen. We zijn dus vast echt buiten het seizoen.

Een klein stukje verder rijden we het kampeerterrein op. Wat een mooie locatie zeg en allerlei plekjes aan het water. Ik hoop dat we daar kunnen staan! Erik stapt uit en loopt naar de receptie. Niemand aanwezig, dat hebben wij weer. Hij besluit nogmaals te bellen en krijgt dezelfde man van vanochtend weer aan de lijn. Hij vertelde dat we een plekje uit mochten zoeken en dat hij vanavond wel langs zou komen, prima! Zo makkelijk als dat ze hier in Noorwegen zijn, hebben wij nog nooit meegemaakt. We kiezen het mooiste plekje aan het water en installeren onszelf. We staan aan het water en hebben uitzicht over Harstad, mooi hoor.

Het begint toch te kriebelen en we willen graag wel weer eens het nieuws zien. Erik besluit daarom dat hij toch wil proberen om beeld te krijgen vanavond. Hij loopt wat te klooien met de schotel en de ontvanger, Twee kompassen verder en allerlei gewissel tussen apparatuur is het nog steeds niet gelukt. We zitten waarschijnlijk net buiten het bereik van de satteliet en dus hebben we vanavond weer geen tv. Niet dat we dat missen hoor, maar soms is het toch lekker om gewoon je eigen taaltje te horen en op de hoogte te blijven van het nieuws. Ik bereid ondertussen een heerlijke maaltijd en niet veel later kunnen we aan tafel. Erik ruimt nog snel alle tv-bende op en we eten heerlijk Mexicaans. Wat nu rendiervlees? Wij eten heerlijke burrito's vanavond. Net als we zitten te eten horen we wat getik. Het is net alsof er een auto aangereden komt maar dat is het niet. Het regent!! Wat is dit nu weer? Dit hebben wij niet besteld. Gelukkig houdt het regenen na tien minuutjes alweer op en kunnen we mooi Milo uitlaten.

Helaas is het enorm bewolkt en kunnen we het Noorderlicht vast niet zien. Wat vanavond zeker jammer is want de waarden om het Noorderlicht te kunnen zien liggen enorm hoog! Zo hoog hebben we de waarden nog niet gezien. Hopelijk klaart het nog een beetje op en kunnen we jullie morgen weer verblijden met mooie foto's.

Voor nu over en uit. WIj gaan van onze avond genieten.

Groetjes!